Koncert zespołu, który został wyemitowany w dwóch częściach przez francuską telewizję w programie Pop 2. Realizacja na zasadzie: operatorzy kamer kręcą się dookoła muzyków, sporo jest tez ujęć zza czegoś, przez coś, przy czym ulubieńcem kamerzystów jest perkusista Nick Mason (pokazywany najczęściej, ale to przecież jest obok Johna Bonhama najlepszy perkusista rockowy), tuż za nim klasuje się Roger Waters, Richard Wright pokaz
ywany jest często od strony pleców, gdy gra na klawiszach, no i trochę dziwne, że kamera tak mało skupia się na gitarzyście, którym jest - jak powszechnie wiadomo - David Gilmour. Setlista charakterystyczna dla tego okresu, kompozycje rozbudowane, nieco zmienione w stosunku do wersji studyjnych, przenikające poprzedni w następny, ale zagrane z wielkim uczuciem, ze sporymi emocjami.
